Dein ancillis imperavit: «Quo fugitis virum conspicatae? Non est hoc loco nobis hostis quia in undoso mari habitamus extremi sed miser hospes hic est omnium indiges quem oportet curare: a Iove omnes hospites et maxime egeni: donum etsi parvum datum iis est gratum et leve. Impertite ei cibumque potumque et lavate eum in undis huius fluvii». Sic ancillae se invicem hortatae illi dederunt pallium et tunicam et apposuerunt in ampulla liquidum oleum. Eas sic adlocutus est: zState eminus ancillae dum abluam salsuginem ab umeris et circum oleo ungam corpus. Vereor nudari versans inter puellas». Abluebat Ulixes a corpore salsuginemet Minerva eum fecit maiorem aspectu et pulchrum et a capite demisit comas hyacinthino flori similes. Muta secum reputabat virgo indomita aliquem deorum vel dearum auxilio hospiti venisse, qui tam splendens nunc erat. «Date ei cibum potumque ancillae», cuius verbis auscultarunt et paruerunt illae. Cibum et potum postquam heros gustaverat Nausicaa vestes iam plicatas deposuit in pulchrum currum iunxitque mulos atque ipsa inscendit. «Surge iam hospes -dixit- eamus ad urbem ut te deducam domum patris mei. Sed sic facito: donec quidem agros ingressi erimus tam diu cum ancillis celeriter ito, secutus mulos et currum. Ego ero dux viae. Ubi ad urbem ascenderimus vitabo amaram famam civium ne quis me carpat a tergo et dicat: "Quis vero est ille qui Nausicaam sequitur pulcher magnusque vir? An maritum sibi filia regis elexit? Spernit ergo Phaeacas qui ipsam ambiunt". Sic dicent fortasse et mihi probra haec essent. Ipsa autem succensuerim virgini si quae patre et matre viventibus viris misceatur. Mea verba observa hospes ut celerrime reditu a patre meo potiaris. Lucum Minervae dicatuminvenies et illic fons effluit et pratum circumdat lucum et fontem. Ibi desidens mane donec nos ad urbem accesserimus. Ac postquam putaveris nos ad aedes patris pervenisse tunc eas Phaeacum in urbem. Aedes patris mei facile conspicuae sunt et te vel puer infans duceret».(pars altera)